Drew Linne ผลิตผลงานชื่อ “The Ride” สำหรับโครงการวิทยานิพนธ์ที่ The City Art Institute ภาพยนต์ของเขาชี้ให้เห็นถึงเหตุผลว่าจะทำไม “Century Ride (การขี่จักรยานระยะทาง 100 ไมล์ (160.9 กิโลเมตร) หรือมากกว่านั้น ภายในเวลา 12 ชั่วโมง ซึ่งโดยปกติจะเป็นกิจกรรมการขี่จักยานที่ชมรมจักรยานได้รับการสนับสนุนให้จัดขึ้น)  จึงนับได้ว่าเป็นควมสำเร็จอันยิ่งใหญ่

จากการขี่จักรยานออกกำลังกายในตอนเช้า สู่การขี่จักรยานเผชิญกับสภาพอากาศ และการใส่เสื้อผ้ายืดไลครา (Lycra) ครั้งแรก

“The Ride” มีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงหรือไม่?

Linne: ใช่แล้ว มันมาจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในปี 2009 พ่อชวนผมไปขี่จักยานทางไกลกับท่านที่ทะเลสาบทาโฮ (Lake Tahoe, California) ซึ่งในตอนนั้นผมยังไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมการขี่จักรยานหรือกรีฑาอย่างอื่นมาก่อนเลยในชีวิต นี่จึงทำให้กิจกรรมครั้งนี้ถือว่าเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของผมเลยทีเดียว เราจึงต้องทำการฝึกซ้อมกันเป็นแรมเดือนเลย

ตอนนี้คุณยังขี่จักรยานกับพ่อคุณอยู่ไหม?

ไม่แล้วหล่ะ ตอนนี้ท่านไปอาศัยอยู่ในชิคาโก้ แต่ผมอยู่ที่เมืองแคนซัส แต่ว่าเราได้มีการขี่จักรยานแบบ Century Ride กันอีกในปี 2013 ซึ่งนั่นเป็นการขี่จักรยานในระยะทางไกลที่สุดเท่าที่ผมเคยขี่มาในตอนนั้น ยกเว้นการขี่จักรยานเพื่อเดินทางรอบเมืองนะ

พอจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับฉากที่เหลือเชื่อตอนที่ขี่จักรยานขึ้นไปถึงยอดเขาได้ไหม? แล้วคุณตัดสินใจจะสื่อมันออกมายังไง?

มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง แต่อาจจะไม่มากถึงขนาดนั้น มันเป็นวันที่มืดหม่น ในตอนที่ออกจากจุดปล่อยตัวท้องฟ้ามืดครึ้ม และพ่อของผมก็อารมณ์เสียเนื่องจากท่านคิดว่าผมจะไม่ชอบการขี่จักรยานในสภาพอากาศที่เลวร้าย แต่หลังจากที่ผมขี่จักรยานไปถึงโค้งแรกบนยอดเขา แดดก็เริ่มออก และเมื่อแสงนั้นได้ส่องไปยังพื้นผิวทะเลสาบ นั่นมันยอดไปเลยล่ะ

ขั้นตอนการผลิตหนังเรื่องนี้เป็นอย่างไร?

ผมทำมันออกมาในรูปแบบโปสเตอร์หนังสือการ์ตูน โดยจุดเริ่มต้นของเรื่องมาจากการขี่จักรยานในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมาของพ่อผม และผมทำทุกอย่างด้วยโปรแกรมโต้ช้อป ภาพฉากหลังทั้งหมดก็ทำจากโปรแกรมโฟโต้ช้อปเช่นกัน และผมนำมันมารวมกันด้วยโปรแกรม Aftereffects

คุณได้เกรดอะไรจากการทำโครงการนี้ ?

โครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนในหลักสูตรการสร้างเอนิเมชั่น ซึ่งผมได้เกรด A ในวิชานี้

พ่อคุณมีปฏิกิริยาอย่าไรเกี่ยวกับภาพยนตร์เอนิเมชั่นเรื่องนี้ ?

ท่านแทบลอยเลยหล่ะ ถึงขนาดทำท่านเสียน้ำตาตั้งสองครั้งเลยหล่ะ